خبرگزاری تسنیم: حسن سبحانی، اقتصاددان و نماینده ادوار مجلس شورای اسلامی در یادداشتی نوشت:
محاسباتی که بر مبنای داده‌ها و آمار‌های رسمی بانک مرکزی قابل انجام است، نشان از آن دارد که به هر دلیلی و از جمله ادله‌ای که قبلاً بار‌ها و بار‌ها مطرح کرده‌ام اندازه تولید در کشور نه‌تن‌ها بالا نیست، که پایین و کم است.
تولید در هر کشوری حاکی از میزان کوشش و تلاش دماغی و فیزیکی مردم کنار سرمایه‌گذاری‌های جدید آنهاست که باید با افزایش بهره‌وری پشتیبانی شود. در اقتصاد بهره‌ور، مردم با استفاده از عوامل تولید در اختیار خود، بیشتر از آنچه قبلاً تولید می‌کردند تولید می‌کنند. بدیهی است سیاست‌های دولت‌ها و زمینه‌سازی آنها برای رفع موانع تولید، شرط لازم توفیق در این مسیر است که با علاقه و حتی عشق به تولید و کار از طرف مردم، شرط کافی خودرا هم سامان‌دهی کرده سهم مردم از تولید و درآمد را بالا برده و به‌تدریج رفاه آنها را افزایش می‌دهد، رفاهی که خود شرط لازم برای ورود به عرصه پیچیده، ولی خواستنی توسعه‌یافتگی است.
تصویری از آنچه در این ارتباط، اقتصاد ایران با آن روبه‌روست به‌خوبی می‌تواند فراهم نشدن شرایط لازم منجر به توسعه‌یافتگی در اقتصاد ایران را به‌خصوص در دهه اخیر برملا نماید. اگر قیمت‌های سال ۱۳۹۰ را برای محاسبه ارزش کالا‌ها و خدماتی که اقتصاد کشور در سال‌های مختلف تولید کرده است در نظر بگیریم و بر اساس آن درآمد ملی سرانه، یعنی درآمد هر فرد در یک سال را به‌طور متوسط سنجش نماییم به این نتیجه می‌رسیم که درآمد سرانه مردم از ۵۷ میلیون ریال سال ۱۳۸۳ به ۷۱ میلیون ریال در سال ۱۳۸۷ و ۶۲ میلیون ریال در سال ۱۳۹۱ و ۵۹ میلیون ریال در سال ۱۳۹۳ تغییر کرده و بر اساس ارقام مقدماتی به ۵۵ میلیون ریال در سال ۱۳۹۵ کاهش یافته است.
چنانچه این تغییرات در درآمد سرانه مردم را به‌نرخ آزاد دلار محاسبه کنید آنگاه ابعاد بی‌رونقی تولید در کشور وحشتناک‌تر می‌شود. ارزش هر دلار آمریکا در سال ۱۳۸۳ مبلغ ۸۷۴۷ ریال و در سال ۱۳۹۵ مبلغ ۳۶۴۳۶ ریال بوده است، یعنی درحالی که ارزش دلار طی ۱۳ سال بیش از ۴ برابر شده است در همین مدت درآمد سرانه مردم بیش از ۳ درصد کاهش داشته است.
فقط تغییر هوشمند رویکرد‌ها و بازسازی و بروز کردن آنها، کنار افزایش سرمایه اجتماعی است که می‌تواند با مرارت و ریاضتی به‌اندازه یک دهه، توان تولیدی ملتی باهوش و دارای سابقه تمدن را افزایش قابل اعتنایی بدهد و ارزش‌های دینی او را هم از این طریق مددرسانی نماید.
محاسباتی که بر مبنای داده‌ها و آمار‌های رسمی بانک مرکزی قابل انجام است، نشان از آن دارد که به هر دلیلی و از جمله ادله‌ای که قبلاً بار‌ها و بار‌ها مطرح کرده‌ام اندازه تولید در کشور نه‌تن‌ها بالا نیست، که پایین و کم است.
تولید در هر کشوری حاکی از میزان کوشش و تلاش دماغی و فیزیکی مردم کنار سرمایه‌گذاری‌های جدید آنهاست که باید با افزایش بهره‌وری پشتیبانی شود. در اقتصاد بهره‌ور، مردم با استفاده از عوامل تولید در اختیار خود، بیشتر از آنچه قبلاً تولید می‌کردند تولید می‌کنند. بدیهی است سیاست‌های دولت‌ها و زمینه‌سازی آنها برای رفع موانع تولید، شرط لازم توفیق در این مسیر است که با علاقه و حتی عشق به تولید و کار از طرف مردم، شرط کافی خودرا هم سامان‌دهی کرده سهم مردم از تولید و درآمد را بالا برده و به‌تدریج رفاه آنها را افزایش می‌دهد، رفاهی که خود شرط لازم برای ورود به عرصه پیچیده، ولی خواستنی توسعه‌یافتگی است.
تصویری از آنچه در این ارتباط، اقتصاد ایران با آن روبه‌روست به‌خوبی می‌تواند فراهم نشدن شرایط لازم منجر به توسعه‌یافتگی در اقتصاد ایران را به‌خصوص در دهه اخیر برملا نماید. اگر قیمت‌های سال ۱۳۹۰ را برای محاسبه ارزش کالا‌ها و خدماتی که اقتصاد کشور در سال‌های مختلف تولید کرده است در نظر بگیریم و بر اساس آن درآمد ملی سرانه، یعنی درآمد هر فرد در یک سال را به‌طور متوسط سنجش نماییم به این نتیجه می‌رسیم که درآمد سرانه مردم از ۵۷ میلیون ریال سال ۱۳۸۳ به ۷۱ میلیون ریال در سال ۱۳۸۷ و ۶۲ میلیون ریال در سال ۱۳۹۱ و ۵۹ میلیون ریال در سال ۱۳۹۳ تغییر کرده و بر اساس ارقام مقدماتی به ۵۵ میلیون ریال در سال ۱۳۹۵ کاهش یافته است.
چنانچه این تغییرات در درآمد سرانه مردم را به‌نرخ آزاد دلار محاسبه کنید آنگاه ابعاد بی‌رونقی تولید در کشور وحشتناک‌تر می‌شود. ارزش هر دلار آمریکا در سال ۱۳۸۳ مبلغ ۸۷۴۷ ریال و در سال ۱۳۹۵ مبلغ ۳۶۴۳۶ ریال بوده است، یعنی درحالی که ارزش دلار طی ۱۳ سال بیش از ۴ برابر شده است در همین مدت درآمد سرانه مردم بیش از ۳ درصد کاهش داشته است.
فقط تغییر هوشمند رویکرد‌ها و بازسازی و بروز کردن آنها، کنار افزایش سرمایه اجتماعی است که می‌تواند با مرارت و ریاضتی به‌اندازه یک دهه، توان تولیدی ملتی باهوش و دارای سابقه تمدن را افزایش قابل اعتنایی بدهد و ارزش‌های دینی او را هم از این طریق مددرسانی نماید.
