دنیای خودرو: چهارمین نمایشگاه صنعت خودرو از دوره جدید، هفته گذشته به مدت چهار روز در شهر آفتاب برگزار شد و بهدلیل تفاوتهایی که با نمایشگاههای مشابه سالهای قبل داشت، میتوان آن را نمایشگاهی منحصربهفرد و متضاد بهحساب آورد؛ که ما به مهمترین وجوه تضاد و تعارض آن اشاره میکنیم:
نخستین موضوع که گله واردکنندگان را هم بهدنبال داشت، تاریخ برگزاری آن بود. چرا در دهه سوم اردیبهشت؟! حداقل اجازه میدادند واردکنندگان نیز با آخرین محصول وارداتی در آن شرکت کنند و به همین دلیل جای واردکنندگان در آن خالی بود.
خودروسازان بزرگی چون سایپا، کرمانخودرو، مدیرانخودرو و... غایب این نمایشگاه بودند. در چرایی عدم حضور، اعلام کردند محصول جدیدی برای عرضه ندارند که بهنظر میآید بهترین دلیل توجیهی است چون نمایشگاه محل عرضه آخرین دستاوردهاست.
این نمایشگاه اگر در شانگهای یا پکن برگزار میشد، بهتر بود زیرا از ۱۴ محصول جدید که رونمایی و معرفی شدند محض رضای خدا در جمعشان یک خودرو ایرانی نبود و تمام آنها چینی بودند! معلوم نیست برگزارکنندگان این نمایشگاه به چه دلیل توجیهی به خود اجازه میدهند که موجبات وهن یا هتک حرمت و حیثیت مهندسان و متخصصان ایرانی را فراهم آورند زیرا خودروهای رونماییشده دو یا سه سال پیش در کشور چین طراحی و تولید شدند و شرکتهای تولیدکننده هم طی مراسمی از آنها به عنوان آخرین دستاوردهای خود یاد کردند! ازسویدیگر این عمل مدیران واحدهای خودروسازی ایران اعتراف آشکار بازگشت به نخستین گام و مرحله این صنعت یعنی مونتاژ بوده و با وضوح اقرار غیرمستقیمی است که طی شش دهه به کژراهه رفتهاند و هنوز هم برنامه جامعی برای نیل به هدفهای توسعه ندارند.
وزیر محترم صمت طی چهار روز برپایی نمایشگاه از آن بازدید نکرد. باتوجه به اهمیت صنعت خودرو و با عنایت به اینکه صنعت خودرو از امهات صنایع بوده و میتواند ۳۰۰رشته صنعتی را رونق ببخشد، عدم حضور وزیر محترم که عالیترین مرجع سیاستگزاری صنعتی کشور بوده، غیرقابل توجیه است.
همانگونه که در بالا ذکر شد؛ از ۱۴ خودرو رونماییشده چنانچه برنامه تولید یکصد هزار دستگاه از هر کدام تدوین و آماده اجرا باشد، میتواند نیاز سالانه کشور را برآورده کند و دیگر نیازی به راهاندازی سامانه یکپارچه فروش خودرو یا صرف وقت برای متعادل کردن بازار نیست.
نمایشگاه امسال به هیچوجه حتی نتوانست تسمیه خود را معنا کند زیرا در مقایسه با نمایشگاههای استانی هم بسیار محقرتر بود.
فرجام سخن اینکه؛ با این سردرگمیها در بخش سیاستگزاری نمیتوان امید داشت در پایان عمر دولت سیزدهم صنعت خودرو جزو افتخار ملی باشد.